domingo, junho 05, 2005

guerra sem armas

na espera
percebi
nao posso
ser amigo
apenas
nao
nasci para ti
nao nasci para isso
nao ia aguentar
so olhar
pensar
sem esgotar
tudo
sem nada
e esperar
aguardar
momento
inexistente
agora sei
prefiro
a melodia
sinfonia
a guerra
sofrida
ausente
eco
som
tremulo
estrondo
das balas
rasantes
tracejantes
no meu
pensamento
memoria
imperfeita
em declinio
que me resta
arrasta
fascinio
em risos
trocados
colegas
separados
ate
ao
fim

Sem comentários: